فاز منفی، نول منفی!
حتماً تا حالا برای شما هم اتّفاق افتاده که با کسی رابطه داشتید که فقط فرکانس منفی ازش ساطع می شده و نسبت به همه چیز دور و برش بد بین بوده و در نهایت پس از مدّتی این بدبینی به شما هم سرایت کرده؛ طوری که دیگه حسّ و حال انجام هیچ کاری رو نداشتید.
بودن، کنار چنین آدم هایی هیچ منفعتی برای فرد نداره، امّا سرشار از ضرره. افرادی که از همه چیز ایراد می گیرند؛ این مملکته که ما داریم؟!، بعضی ها دارند مملکت رو می خورند، پس من چرا باید سالم باشم؟!، همه جا ترافیکه، همه جا دوده، همه جا سیاهه و ... . این حرف ها رو همه ی ما کم و بیش از فامیل ها و دوستان مون شنیدیم؛ امّا واقعاً هدف از بیان این جملات-هر چند حقیقت هم باشند-، اصلاحه ایراد هاست یا ناشی از ذهن بدبین یک فرد هست که به نوعی هم می خواد سیاه نمایی کنه؟
تو اوّل بگو با کیان زیستی، پس آن گه بگویم که تو کیستی. بی دلیل نیست که وقتی فردی با افراد متشخّص رفت و آمد می کند، پس از مدّتی خلق و خوی آن ها را دریافت می کند و رو به تشخّص می گراید و بر عکس، وقتی فردی با افراد بی بند و بار نشست و برخاست می کند، پس از مدّت زمانی بی بند و باری در او سرایت می کند.
یکی از مهمّ ترین معیار ها برای شناخت افراد، توجّه به گروه دوستان آن فرد است. زمانی که شما با یک فرد بد بین که از همه جا شاکی است ارتباط بر قرار می کنید، به مرور ملکه ی بد بینی در شما نیز شکل می گیرد؛ امّا این بد بینی چه مشکلی دارد؟ ایراد کار این جاست که از لحاظ روان شناسی، فرد بد بین به مرور زمان نشاط و همّت لازم برای انجام کارهای روز مرّه ی خود را هم از دست می دهد و این نقطه ی شروعی است بر عقب گرد فردی و اجتماعی شخص.
