فاز منفی، نول منفی!

حتماً تا حالا برای شما هم اتّفاق افتاده که با کسی رابطه داشتید که فقط فرکانس منفی ازش ساطع می شده و نسبت به همه چیز دور و برش بد بین بوده و در نهایت پس از مدّتی این بدبینی به شما هم سرایت کرده؛ طوری که دیگه حسّ و حال انجام هیچ کاری رو نداشتید.

بودن، کنار چنین آدم هایی هیچ منفعتی برای فرد نداره، امّا سرشار از ضرره. افرادی که از همه چیز ایراد می گیرند؛ این مملکته که ما داریم؟!، بعضی ها دارند مملکت رو می خورند، پس من چرا باید سالم باشم؟!، همه جا ترافیکه، همه جا دوده، همه جا سیاهه و ... .

زمان تنها میّتی است که معاد ندارد.

یکی از مهمّ ترین و با ارزش ترین دارایی های یک فرد، زمان است. همه ی افرادی که به نوعی در زندگی خود موفّق هستند، به یقین، مدیریّت زمان خوبی دارند و از این نعمت الهی به بهترین نحو استفاده می کنند. یک مدیر خوب، یک کارمند خوب، یک پزشک خوب و ... ، به ارزش زمان و تأثیر مستقیم آن در بهره وری و پیشرفت همه جانبه در زندگی خود پی برده اند.

در آموزه های دینی نیز، به وفای به عهد و استفاده ی بهینه از زمان توصیه شده است؛ چرا که استفاده ی مناسب از این موهبت الهی، هم موجب سعادت دنیوی و هم سعادت اخروی فرد خواهد شد. 

بخند، خندوانه!

در جامعه ی ماشینی امروز ما، یکی از مسائلی که به انزوا رفته، خنده است. وقتی کسی می خندد و یا تبسّمی بر لب دارد، خیلی از افراد بیان می کنند که مگر با مشکلات موجود می توان خندید یا تبسّم زد؟!

متأسّفانه در بیش تر نقاط دنیا، خنده و خوش برخوردی رخت بر بسته و نایاب شده است؛ امّا غافل از این که بسیاری از مشکلات، از همین عدم خوش برخوردی نشأت می گیرد؛ به عنوان مثال، وقتی فردی به سازمان و اداره ای مراجعه می کند و در آن جا با برخورد ناپسند و اخم کارکنان مواجه می شود، علاوه بر ایجاد ذهنیّت بد نسبت به آن سازمان و اداره، موجب کاهش نشاط آن فرد شده و بقیّه ی بخش های زندگی وی نیز- حداقل به مدّت چند ساعت- تحت تأثیر آن برخورد ناپسند و اخم خواهند بود.